оқушыға әрең деп үш қою

См. также в других словарях:

• лездеме — (Летучка) офицерлік құрамды тактика және оперативтік өнер бойынша дайындау түрі. Класта картамен немесе жергілікті жерде (жергілікті жер макетінде) әскерлерді (күштерді) басқару, жағдайды өздігінен және тез талдауға жаттықтыру және оны жетілдіру …   Казахский толковый терминологический словарь по военному делу

• ажырғы — зат. Жауыр жылқының мойнына байлайтын ағаш әбзел. Мұны кейде жауыр ағаш деп те атайды. Жаздыгүні иығындағы не арқасындағы жараға қонған шыбынды қумақ болған жылқы жараны иекпен қағып, ушықтырып жібермес үшін оның мойнына ажырғы байлайды. Ажырғы… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• сейіс — (Гур.: Маңғ., Бақс.; Ақт.: Жұр., Тем.; Қ орда, Арал; Түрікм., Красн.; Қарақ.) ат жаратушы. Ол бір керемет с е й і с кісі (Гур., Бақс.). Ат жарысқа с е й і с т е р бір бір жүйрік атты дайындап отырды (Ақт., Тем.). Атыңды тойға қосатын болсаң, с е… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шыбықшы — (Қ орда: Сыр., Жал.; Ақт., Ырғ.) жер өлшеуші, жер межелеуші. Ш ы б ы қ ш ы н ы ң өлшеп кеткен жерін кешке дейін қазып бітіреміз деп жанымыз шығушы еді Қ орда., Жал.). Ол кісі со кезде біздің ауылда ш ы б ы қ ш ы болған (Ақт., Ырғ.). Бұл сөздің… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• аттаншы — зат. Аттан аттан деп, дабыл қағушы, хабар беруші. Әйтеуір әр сауалының алдында бақан көтеріп тұрар а т т а н ш ы н ы ң жоқтығына шүкіршілік ететін ді (К. Ахметбеков, Ақдала, 2, 224) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• желкелеуші — зат. Желкесінен алып, ұрып соғушы, тоқпаштаушы; жәбірлеуші. Енді оңға, солға деп ж е л к е л е у ш і л е р д і ң тоқпағынан біржола құтылып, демалып жатқандай (Т. Қосуақ, Мәрмәр., 169) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• күшала — ашыту. Күшала өсімдігінің уын пайдалану тәсілі. Былтыр Нұр ағам екеуі итке саламыз деп к ү ш а л а а ш ы т қ а н. Күшаланы өкпеге тықты да, жылы күлге көміп қойды. Үш күннен кейін өкпе ушығып қап қара болып кеткен (Х. Есенжанов, Тар кезең, 298) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• озан — зат. көне. 1. Идея беруші, идеолог. 2. Алдын ала айтып отырушы, ескертуші; дабыл қағушы. Оғыз қағанатының бас о з а н ы – Қорқыт ата (Егем.Қазақст. 08.05.2003, 6). 3. Өлеңді дауыстап оқитын ақын, жыршы. Біз сізді саяхатшы ғана шығар деп жүрсек,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• сыныптас — зат. Бір сыныпта бірге оқитын оқушы; кластас. «Қанеки, көрейікші», деп жақын маңдағы екі үш с ы н ы п т а с ы м қасыма жүгіріп келді (Қ.Ботбай, Егіз., 63). Сүмбе өзеніне барып шомылғысы келді. С ы н ы п т а с қыздармен сырласқысы, сыр ақтарғысы… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• табыншы — зат. Табын бағушы, бақташы. Т а б ы н ш ы л а р д а н: «Бұл кімнің малы?» деп сұрайды. «Қазынанікі» дейді (Ж. Аймауытов, Шығ., 132). Соның өзінде шопан, т а б ы н ш ы, бақташы қауымның тең жарымы бұрынғыша киіз үйлерде қыстап шығады (Қаз. әдеб.,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі